Dag 11

Na gisteren zo'n beetje de hele dag op bed te hebben gelegen, kwam er vannacht weinig van slapen. Ook omdat ik door dat lange liggen pijn in mijn rug had. Ik ben dus blij als het 6 uur is, dan kan ik rustig onder een hete douche gaan staan met die pijnlijke rug en tegen de tijd dat ik klaar ben, gaat de wekker al voor de mannen. Ik voel me nog wel heel erg slap (logisch, met een half broodje over de hele dag), maar niet meer misselijk of opgeblazen. Will en ik gaan samen ontbijten (Sebastian wil rustig wakker worden) en ik houd het toch nog even bij een broodje zonder beleg en wat fruit. Ik pak wel een amandelcroissant, maar na de eerste hap besluit ik die toch maar aan Will te geven 🙄. Geen risico's vandaag!

Wanneer we weer in de hut zijn, is Sebastian ook klaar om te gaan en we hebben inmiddels het bericht gehoord dat er permissie is om van boord te gaan, dus we gaan ook maar gelijk. Er is al wel een rij als we buiten komen, maar die valt eigenlijk wel mee en binnen 10 minuten zijn we door de douane. Net als in Japan zijn ze hier in Zuid-Korea ook heel efficiënt. Er rijdt net een shuttle bus weg, maar er staat een hele rij bussen klaar en we kunnen dus gelijk instappen in de volgende, die een kwartiertje later vertrekt. Binnen 20 minuten staan we weer buiten, voor een hotel, waar we ook weer opgepikt worden, dus even foto's maken voor de zekerheid, zodat we wel weten waar we moeten zijn. Want straatnamen en zo zijn best leuk, maar in een taal die je niet begrijpt wordt het toch een stuk moeilijker terugvinden 😁.

We hebben nog geen plattegrond, maar we staan recht voor een groot hotel, dus Will loopt naar binnen en komt met een kaart weer naar buiten. Hoe doet die jongen het hè? 😉 Het hotel staat er ook op, dus dat maken we gelijk even zwart, zodat we het op de kaart ook terug kunnen vinden. Verder staat er weinig bezienswaardigs op in de directe omgeving, behalve de Busan Tower, dus we besluiten eerst maar gewoon wat rond te lopen en dan langzaam richting die toren te gaan. Een paar huisnummers van het hotel vandaag komen we langs een dierenwinkel. Een echte dierenwinkel. We denken eerst dat er knuffels in de etalage liggen, maar het blijken echte hondjes te zijn! 😱 Het zijn schatjes om te zien, maar mijn hart breekt als ik ze zo in die hokjes zie zitten. Gauw verder lopen dus.

Er schijnen nogal wat winkelcentra te zijn hier in Busan en ik had op Google gezien dat er ook een Swatch Store moet zijn. Als ik het winkelcentrum noem waar die Store zou moeten zitten, zegt Sebastian dat hij dat onderweg hierheen gezien heeft vanuit de bus, dus dat het vlakbij moet zijn. We kijken nog eens op de kaart en inderdaad, dat is vlakbij. Aangezien die winkel pas om 10.30 uur opengaat (het hele winkelcentrum blijkt later), lopen we eerst richting het water. Daarbij komen we door wat straatjes waar allemaal viswinkels zitten en uiteindelijk bij een grote hal met alleen maar visverkopers met tafels en tafels vol verse vis op ijs. Daar ga ik nog maar niet naar binnen, maar Will en Sebastian natuurlijk wel.

Rond 10 uur komen we bij het winkelcentrum en dat blijkt dus pas om 10.30 uur open te gaan. Heel veel winkels trouwens, dus we besluiten eerst een bakkie te doen bij de Starbucks, want die is gelukkig wel open. Ik neem warme chocomel, maar die is heel erg zoet en ik merk dat dat nog niet goed valt. Gelukkig vindt Sebastian het wel lekker. Na de koffie lopen we terug naar de overkant en daar gaat het winkelcentrum net open. We gaan op zoek naar de Swatch Store, die volgens het informatiescherm in een andere horlogezaak zou moeten zitten, maar als we daar komen, blijkt dat niet te kloppen. Er is er wel eentje, maar die zit op 10 tot 15 minuten met de metro, laat het meisje daar ons via Google Translate weten. Dat gaan we niet doen, dus jammer, maar helaas. Dan gewoon lekker via de drukke straatjes op zoek naar die toren. We komen langs allerlei eetkraampjes en daar nemen Sebastian en Will allebei een paar dumplings, die ze lekker vinden. Ik pas nog even 😇.

Via via komen we langs een tempel waar een monnik aan het bidden is of oproept tot gebed of zoiets, want er zijn ook een paar mensen binnen. Wij blijven netjes buiten natuurlijk. Wel mooi om te zien!

Na nog 2x een hoek om slaan zien we trap naar boven en die nemen we. Via nog een trap en een weg die omhoog gaat komen we uiteindelijk bij de toren aan. Je kunt er ook naar boven blijkt, dus we kopen kaartjes en kunnen gelijk doorlopen naar de lift. Op 120 meter hoogte stopt die (dat geeft hij aan in de lift) en als we naar buiten stappen zien we gelijk het uitzicht. We kunnen vrijwel helemaal rondlopen en overal om ons heen staan hoge gebouwen. Wat een stad! We hebben geluk met het stralende weer, want daardoor kunnen we ver zien.

Eenmaal weer beneden maakt Sebastian het Koreaanse geld op dat we terug hebben gekregen bij de dumplings, wel 4000 won (omgerekend ongeveer 2,80€), bij een grijpmachine. Helaas, de grijper blijft natuurlijk nergens achter hangen, maar we hebben toch even een spannende 3 minuten of zo 😁. Na nog wat foto's te hebben genomen van de beelden en andere dingen daar, komen we aan de andere kant van de toren bij een steile trap en roltrap naar beneden. De roltrap werkt niet, dus we zijn blij dat wij naar beneden gaan en niet naar boven, zoals de zwoegende mensen die ons tegemoet komen. Inmiddels is het 1 uur geweest en ik heb wel trek. Ik durf niets op straat te nemen nog, dus we besluiten voor de "veilige" optie te gaan van de Subway, die we in het winkelcentrum gezien hadden. Daar eten we een lekker broodje en dan lopen we weer naar onze oppikplaats. Onderweg koopt Will nog een pet voor zijn verzameling en dan zien we aan de overkant (de shuttle bus stop) al een hele rij staan. Ook die blijkt echter zo weer weg te zijn, want tegen de tijd dat wij daar ook staan rijdt er net een bus vol weg en komt er gelijk een nieuwe aan, waar wij ook in kunnen.

We zijn mooi op tijd terug op de boot dus, en aangezien het heerlijk weer is, gaan we lekker naar het zwembad! Het water is heerlijk koud en dat heeft 2 voordelen, ten eerste vind ik dat gewoon lekkerder dan lauw en ten tweede vinden maar heel weinig mensen dat, dus is het lekker rustig 😜. Vanuit het (echt wel) koude water gaan we ook even in de jacuzzi, die gewoon kokend voelt nu! Na even wennen is dat ook wel weer lekker. Er zit een Engelse oudere dame in met wie we in gesprek komen en als ze hoort dat wij uit Nederland komen, vertelt ze dat ze in juli ook naar Nederland gaat, naar Maastricht. Hoe ze bij Maastricht komt, vraag ik, en heel enthousiast vertelt ze dat ze naar André Rieu gaat. Ze is al eens in Londen geweest en in de winter in Maastricht, maar nu daar buiten, daar kijkt ze echt naar uit. We kletsen nog even verder en dan gaat ze toch proberen om ook het zwembad in te gaan, want "ze is toch geen baby". Een paar minuten later horen we achter ons "I am a baby" en zien we haar lachend voorbij lopen 😁. Wij gaan nog een keer terug het zwembad in en gek genoeg voelt dat minder koud dan de eerste keer. Waarschijnlijk doordat ons lichaam zo opgewarmd is nu.

We drogen lekker op in het zonnetje en rond half 5 krijgt Sebastian "wel trek". Ik lust ook wel wat eigenlijk en Will ook, dus we nemen maar eens een hamburger met patat bij het zwembad 😎. Voor het echte vakantiegevoel zeg maar!

Hierna gaan we ons omkleden en na een potje kaarten in de Wheelhouse Bar, eindigen we weer bij Crooners. Daar zitten Louise en 1 van haar zoons ook, en later komt John (haar man) er ook bij zitten. Louise is jarig vandaag, dus ze wordt toegezongen door de pianiste en ons allemaal. Om 10 uur houd ik het voor gezien. Morgen kunnen we uitslapen, want dan hoeven pas om 13.00 uur te verzamelen voor de excursie. Gelukkig weer in Japan! Het was best leuk, even in Korea te zijn geweest, maar we zijn wel heel erg verwend met die week Japan, zo schoon, rustig en georganiseerd als alles daar is. Gelukkig hebben we nog een paar dagen te gaan!