Dag 16

De vlucht duurt lang, ook al is het "maar" 14 uur. Ik weet niet meer hoe ik moet gaan zitten, alles doet zeer. Dat ik snipverkouden ben werkt ook niet echt mee natuurlijk. Gelukkig (in dit geval) komt aan alles een eind, ook aan deze lange zit. We landen mooi op tijd in Frankfurt, waar we ongeveer 3 uur de tijd hebben tot onze vlucht naar Amsterdam vertrekt. We moeten al ruim een half uur lopen voor we bij de juiste gate zijn, dus dat scheelt weer 😁. Een beetje beweging zorgt er ook voor dat het bloed weer gaat stromen en alles weer "afslankt" tot normale proporties. Benen en voeten dan, voor de rest zullen we iets meer moeten doen dan een half uurtje lopen 🤣.

We halen een kop koffie bij het tentje bij de gate en voor we het weten is het alweer tijd om in te stappen ook. Dit vliegtuig is iets groter dan dat van de heenreis op dit stukje, dat was 2 aan 2 zitten, dit is 3 aan 3. Voor we goed en wel in de gaten hebben dat we aan het vliegen zijn, wordt de landing ook alweer ingezet. Dit zijn fijne stukjes. Aangezien we nu vanuit een Schengenland komen, gaan we ervan uit dat het allemaal wel vlot zal gaan met bagage en zo. Helaas. Ook hier moeten we best een stuk lopen voor we bij de bagageband zijn, maar daar aangekomen moet de bagage nog uitgeladen worden. Ongeveer 20 minuten wachttijd, staat er op het scherm. Nou ja, dat kan er ook nog wel bij. Na 20 minuten komen de eerste koffers inderdaad op de band en 5 minuten later schuifelen we in de rij naar de uitgang. Vlak ervoor wordt Wills koffer aangetikt en mag hij even met de dame mee uit de rij. Wij horen erbij? Ook wij even mee dan. Geen idee of dit standaard is, of dat ze gewoon koffers tellen en elke zoveelste eruit gehaald wordt of zo, of dat ze Will gewoon leuk vond 😜, maar ze vraagt waar we geweest zijn en of we daar nog dingen gekocht hebben. Op ons antwoord dat we inderdaad souvenirs hebben gekocht, wil ze weten of die duurder waren dan € 450,-. Op ons ontkennende antwoord mogen we weer terug de rij in en naar buiten. Gelukkig hoefden de koffers niet open, want al die vuile was die ik er zo mooi ingepropt had, had ik er natuurlijk nooit meer terug in gekregen! 😉

Voor we naar de auto gaan, willen we eerst even wat eten, want dat hebben we nog niet gedaan, ja, om 2 uur vannacht of zo. Geen Mac op Schiphol, dus dan de Burger King maar. Wat een schok bij het afrekenen zeg, € 45! Belachelijk gewoon. We zijn veel te snel gewend aan de prijzen van Japan, dat blijkt wel. En ik vind het niet eens lekker, lauwe slappe frietjes, bah bah. Nou ja, er zit in ieder geval iets in.

De bus naar de garage rijdt elke 10 minuten, dus dat gaat lekker snel en voor we het weten zitten we weer in onze eigen vertrouwde auto. We hebben een beetje een toeristische route, omdat het bij Groningen afgesloten is en we dus een stuk binnendoor geleid worden, maar dat is ook wel weer mooi, met langs de weg daar de tulpenvelden die al in volle bloei staan. Precies tweeënhalf uur later zijn we thuis, waar we omver gelopen worden door de honden, die duidelijk blij zijn dat we er weer zijn, en een vrolijke Fleur, die gelukkig ook blij is dat we er weer zijn 😊. Verhalen vertellen, souvenirs pakken, wasjes draaien... We komen in een schoon en opgeruimd huis, dus daar hoeft lekker niks aan te gebeuren en ze heeft ook al boodschappen gedaan, dus we kunnen rustig acclimatiseren. Sebastian gaat naar vrienden en Fleur moet aan het werk, dus we zetten de tv aan, om te kijken of er iets op YouTube staat over onze volgende cruise, maar om 19.00 uur stort ik volledig in, dus ik ga naar bed. De vakantie zit er nu echt op, morgen weer aan het werk!