Dag 4

Gisteravond hebben Will en Sebastian lekker gegeten bij een typisch Japans tentje. Heel klein, niemand die Engels sprak, maar ze zijn er toch uitgekomen. Bestellen via een machine, betalen via die machine en vervolgens het bonnetje aan de man achter de bar geven. De Ramen was lekker, de toevoeging (op goed geluk gegokt) iets minder, maar dat mocht de pret niet drukken 😁. Biertje erbij, dan is het zo weg. Tegen twaalven waren ze weer terug in het hotel.

Vandaag gaan we na het ontbijt naar de metro. Sebastian heeft gisteren al uitgezocht welke lijn en welke halte, kaartjes kopen is nu ook een piece of koekkie en het is nog niet zo druk, dus voor we het weten stappen we uit bij de wijk Akihabara, waar Tech City te vinden is. Dat is helemaal zijn ding, dus vandaag lopen wij achter Sebastian aan 😇.

We kijken onze ogen uit! Tientallen winkels in alle maten, van warenhuisformaat tot bezemkastformaat, met allemaal poppetjes en spullen van de bekende anime series. Ons volwassen kind is gewoon weer even letterlijk kind in een speelgoedwinkel en met hem héél veel andere volwassenen! In een Warhammer winkel komt hij in gesprek met een man uit New York, van onze leeftijd (!), die volgens eigen zeggen ook helemaal verslaafd is. Sinds 1988! Sebastian heeft dus nog even te gaan. 😁 Hij koopt hier niets, want het blijkt hier duurder te zijn dan in Nederland en dan is het onzin om die grote dozen mee te sjouwen natuurlijk.

We zien behalve anime winkels ook overal een soort levende stripfiguren lopen, echt geweldig hoe die meisjes zich helemaal uitdossen 🤩. Wat ook opvalt is dat we vandaag veel meer westerlingen zien dan de afgelopen 2 dagen. Dit is duidelijk een populaire wijk!

Uiteindelijk kan Sebastian het niet laten en koopt hij toch een paar anime figuren en ook nog een groot Gundam pakket. Het is maar goed dat ik een hoop ruimte over had in de koffers op de heenweg, die is nu wel gevuld! 🤣

Aan het eind van de middag hebben we het wel gezien en besluiten we de aankopen naar het hotel terug te brengen. Inmiddels is het een stuk drukker in de metro, zo druk dat je je eigenlijk niet vast hoeft te houden, want je staat toch klem tussen je buren in 😁. Gelukkig gaan bij ons station de deuren aan onze kant open en kunnen we zo naar buiten stappen, i.p.v. onszelf door de massa heen te wurmen.

Buiten halen we even wat koude drankjes voor op de kamer en ik pin gelijk nog even contant geld, want we hebben geen idee of we dat de rest van de vakantie nog nodig hebben, of dat alles met de creditcard kan. Beter mee verlegen dan om verlegen, zullen we maar zeggen.

Nadat we de voeten even rust hebben gegund en we onze dorst hebben gelest, gaan we op zoek naar een restaurant voor vanavond. Op een paar honderd meter afstand van het hotel zitten er een paar naast elkaar en we kiezen het restaurant dat er het gezelligst uitziet. Dat blijkt een Indiaas restaurant te zijn 🤭. Ze spreken wel allemaal Engels, dus dat is fijn. Geen idee wat we moeten bestellen, dus we doen maar wat. Als het maar niet te pittig is, zeg ik er nog bij. Maar volgens hem is niets echt pittig, dus ik kan gewoon bestellen. Uhuh. 🙄 Ik eet de helft van mijn vlees op, maar dan is het ook echt klaar hoor, het zweet breekt me uit! Zelfs Will, die toch wel van lekker pittig houdt, vindt sommige dingen echt te pittig. Sebastian vindt alles lekker 😁. Ik eet gewoon extra Naanbrood met knoflook, dat is zalig!

Na het eten gaan we terug naar het hotel, waar Will en ik even bij gaan komen van het eten en een paar dagen lopen, en ik de koffers voor morgen ga herindelen, met al die aankopen van Sebastian 😜. Sebastian besluit nog even met de metro naar Shibuya te gaan om daar nog wat rond te kijken. Gelijk heeft 'ie! Morgen gaan we aan boord van de Diamond Princess en laten we Tokyo achter ons, dus hij moet er nog even van genieten.