Dag 8, Alotau -Milne Bay-, 22 december 2023

Vandaag hebben we een extra dag in Alotau. Er staat niets op de planning, we hoeven dus geen wekker te zetten en we zien wel wat we gaan doen vandaag. Dat is eerst uitslapen tot een uur of 8 en rond kwart voor 9 ontbijten. Dat is geen succes! Pfff, wat een drukte zeg. We besluiten maar buiten te gaan zitten, maar echt hoor, wat is het al warm zo ’s morgens vroeg. Gelukkig is het eten wel lekker 😉.

Na het ontbijt besluiten we toch even aan land te gaan, even de benen strekken, ook al is het warm. We zijn niet de enigen, maar het is ook niet zo dat er hordes van de boot af komen. We zijn wel een bezienswaardigheid, vooral voor de (kleine) kinderen. De iets grotere kinderen weten al wat toeristen kunnen betekenen: een zakcentje. “Voor boeken en potloden voor op school”, zegt er een. Ze zijn allemaal net zo vrolijk en beleefd en niet opdringerig of zo. Als je niet reageert, op een goodmorning na, dan lopen zij ook gewoon verder. Ga je het gesprek aan, ja dan blijven ze bij je. Jullie kennen Will hè? 😉 We hebben dus een escorte van 2 broertjes naar het oorlogsmonument. Daar wordt Will aangesproken door een man met een kind, waarmee hij ook in gesprek komt. Ik zie de 2 broertjes somber kijken, daar gaat hun kans op een paar centen. De oudste laat me een muntje zien, of ik dat kan wisselen misschien? Het blijkt een Australisch muntje van 10 cent te zijn… Daar kunnen ze hier ook gewoon helemaal niets mee! Ik roep Will en zeg dat we terug gaan naar de boot en zeg tegen de jongens dat ze maar even een stukje mee terug moeten lopen. Een stukje verder krijgen ze allebei wat geld, waar ze heel blij mee zijn. Of ze er daadwerkelijk schoolspullen voor kopen? Geen idee. Het zou zomaar kunnen, als ik de verhalen mag geloven van Australiërs die hier al vaker geweest zijn. Ach, mee terug nemen kunnen we het toch niet en morgen moeten we maar zien of we het nog kwijt kunnen. Het voelt een beetje als Oost-Berlijn voor de Muur viel, daar kregen we onze 25 Mark ook niet op…

Intussen loopt het zweet van onze ruggen en gaan we maar echt terug naar de boot. Er is verder toch niets hier, en ik moet eerlijk zeggen dat ik me gewoon wat bezwaard voel om daar rond te lopen.

Na deze enerverende (lees: verschrikkelijk warme!) ongeveer anderhalf uur, hebben we nergens meer puf voor, behalve onderdompelen in het (lauwe) zwembad en een boek lezen. Dat is dan ook precies wat we de hele middag doen. Daar is vakantie ook voor tenslotte, lekker ongestoord achter elkaar een boek uit lezen, heerlijk! Daar neem/heb ik thuis nooit de tijd voor. We eten weer lekker een hamburger van de grill, gewoon op ons ligbedje, halen een ijsje, god, wat zijn we lui! En ik schaam me er mooi niet voor 😊.

Om 4 uur vertrekt de boot uit Alotau en dan komt 1 van de bands bij het zwembad spelen. Om half 4 begint het echter te spetteren en om kwart voor 4 regent het. Ze durven het niet aan om op te treden (alle apparatuur staat dan ook in de regen), dus dat gaat helaas niet door. Gelukkig komen er nog optredens genoeg deze reis.

We hebben vanavond voor het eten een gedeelde tafel gereserveerd, maar er is niemand anders op dat tijdstip die dat ook wil, dus we eten gewoon lekker samen. Daarna naar de show, een zanger die allemaal muziek uit de jaren 50 en 60 zingt. Komische kerel, met een goeie stem! Hij betrekt ook echt het publiek erbij, dus het vliegt voorbij. Daarna doen we een drankje in The Wheelhouse Bar voor we naar de Universe Lounge gaan, waar de band van vanmiddag nu wel optreedt 😊. Een uurtje lekker dansen op live muziek, met andere mensen die daar ook van houden, altijd goed! Als het afgelopen is en Will even zijn telefoon checkt, ziet hij een gemiste oproep van Rien, die bij ma op visite is. Will appt dat we nu bereikbaar zijn en Rien videobelt gelijk via whatsapp, zodat ma ons even kan zien. Fijn om haar ook even te zien en te horen en zij is blij te horen dat we het naar ons zin hebben.

Na het telefoontje gaan we naar de Crooners Bar, waar een pianist zit die de hele avond speelt. Lekkere muziek, dus we kijken of we nog ergens kunnen zitten en er is inderdaad een bank vrij. Laat dat nou naast Lynette en Colin zijn! 😊 We hebben het dus weer erg gezellig en gaan weer als laatste weg (de lichten staan al aan… oeps!). Tijd om naar bed te gaan dus, morgen Kiriwina Island, geen excursies mogelijk, dus strand, snorkelen en locals die hun houtsnijwerk verkopen. We zijn benieuwd!