9 en 10 januari 2023, dag 21 en 22

Ik word vandaag wakker met een dubbel gevoel: Blij dat we weer naar huis gaan, naar de dieren, maar balen dat de vakantie er weer op zit. Gelukkig hebben we de volgende alweer geboekt, dus mijn aftel-app is alweer in bedrijf 😊. Nog 341 dagen en dan gaan we weer. Nu eerst maar eens rustig wakker worden, want we hoeven pas om 11 uur uit te checken, dus we hebben met de buren afgesproken dat ze om 10.45 uur klaar zijn om te vertrekken! Het is pas half 8 en iedereen slaapt nog behalve ikzelf, dus ik kan mooi even mijn boek uitlezen voor we aan de dag gaan beginnen en ik de laatste spullen in de koffer moet doen. Nog een kopje thee erbij, een stukje chocola, je kunt de dag slechter beginnen 😉.

Om 10.50 uur zijn de buren klaar om de sleutels in te leveren en gaan we naar beneden. Alles was al betaald, dus ik hoef echt alleen de sleutels (nou ja, kaartjes) in te leveren en dan kunnen we een Uber bestellen. Dat is ons zo vaak verteld in de tijd dat we hier zijn, dat een Uber het handigst en goedkoopst is, dat Will de app gedownload heeft en we een Uber XL (op advies van iemand) bestellen. Die komt en kan inderdaad 5 passagiers hebben, maar bij lange na geen 5 koffers. Zucht. Hij gaat de rit annuleren en dan moeten we ergens kiezen wat voor auto we willen hebben. En hup, weg is hij. Als dat maar goed gaat… Met een minuut of 2 is deze rit inderdaad uit Wills overzicht verdwenen, dus we gaan opnieuw een rit boeken, maar nergens de optie van autokeuze te vinden hoor! Lekker dan. Wat nu? Dan maar 2 bestellen, de kids in de ene, wij in de andere. Dat lijkt leuk, maar kan dus niet. Afijn, de kids gaan met 3 koffers in de 1e en ik download de app ook gewoon en dan bestellen we er een op mijn app. Dat lukt wel gelukkig, dus nog geen 20 minuten later zitten wij ook in een auto. Een mooie, zo goed als nieuwe, Tesla, leuk, hebben we daar ook eens in gezeten 😊. Deze chauffeur is een jonge Amerikaan, spreekt gewoon Engels (de eerste sprak het gebrekkig, de 2e amper), dus we hebben een leuk gesprek en voor we het weten zijn we op het vliegveld en zien we de kinderen al staan. De eerste etappe van de reis is gelukt!

We gaan de hal binnen en terwijl wij nog aan het rondkijken zijn, worden we al aangesproken door een mannetje (hij is echt klein, vindt ons ook allemaal erg lang 😊) dat ons wel zal helpen. Het is een medewerker zien we aan zijn kleding, dus vooruit. Hij heeft maar 1 paspoort nodig om de bagagelabels te printen, pakt er zelf 1 uit de stapel voor hij mij naar mijn paspoort kan laten zoeken en dan komen er maar 3 namen op het scherm. Doen we eerst die en daarna de andere 2. Prima, als hij dat zegt… De eerste 3 gaan goed, daarna komt alleen Arwen in beeld, waarbij het ook goed gaat en dan moet alleen mijn koffer nog. Bij mijn paspoort komen alle 5 de namen tevoorschijn 😊. Ik ben de hoofdboeker, dus logisch, maar ja, hij had geen geduld. Maar dit moet ook lukken, zegt hij. Nou, dat moet misschien wel, maar hem lukt het niet. Dan moeten we even naar de balie en hup, hij rent bijna vooruit met 2 van de andere 4 koffers. Als ik achter hem aan loop, gebaart hij dat ik naar de andere kant moet, in de rij, want daar kunnen ze ook labels printen. Ok, doen we dat. Terwijl ik in die rij sta te wachten en de andere 4 koffers inmiddels al verdwenen zijn achter de balies, komt er een dame van de luchthaven naar me toe, of ik al ingecheckt ben? Ik leg uit wat er is gebeurd en ze vraagt mijn boardingpas (die er dus wel uitgekomen was), dan zal zij het wel regelen. En dat doet ze 😊. Het mannetje had dus gelijk, het moest kunnen, hij kon het alleen niet! Afijn, zij neemt mijn koffer over, brengt hem naar de balie en dan zijn we klaar voor de douane.

Er staat geen lange rij, wel een gehaaste dame, die iedereen wijst waar hij moet zijn. Daarvoor heeft ze de boardingpasses nodig, die ze zowat uit mijn handen trekt. Gelukkig krijg ik ze ook weer terug 😊. Bij de douane zelf gaat het snel, hij bekijkt de boardingpass en het paspoort, kijkt even naar de foto en het bijbehorende gezicht en hup, we mogen alweer doorlopen naar de security. Het land uit komen is een stuk makkelijker dan erin, dat blijkt wel 😉. Bij de security is het iets onhandiger dan op Schiphol. We moeten jassen en schoenen uit, apparatuur moet weer uit de tas, ook camera’s en telefoons en ook de vesten moeten uit. Naast ons staat een jongen die er duidelijk niet op gerekend had dat zijn schoenen uit moesten… Het gat in zijn sok is bijna groter dan de stof die er nog zit 😊. Ondanks alles uitpakken en uittrekken gaat het wel snel allemaal en voor we het weten zijn we al richting de gates aan het lopen. Die ook vlakbij zijn.

Eerst maar eens wat te eten zoeken dus, want we hebben nog niks gehad. Het is niet zo groot hier en het aanbod ook niet, dus het wordt een pizza of een burger. Arwen neemt de pizza, de rest neemt de burgers. Blikje drinken erbij en hup, Wills laatste 100 dollar contanten zijn ook op. De kids vinden een mooi plekje om te zitten, aan een tafel, dus hier houden we het de komende uren wel uit. Eerst eten we ons eten op, wat trouwens erg lekker is. Daarna wordt er getekend, gelezen, een filmpje gekeken, geïnternet, een spelletje gedaan… We zitten droog en warm, op een prima stoel, dus zo is ruim 6 uur wachten niet zo erg. Het is heel rustig, qua mensen en qua geluid, pas als er Nederlanders achter ons komen zitten horen we echt mensen. Helaas in het Nederlands. Dat hebben we niet gemist 😉. Voor we het weten is het tijd om naar de gate te gaan, waar het ook best rustig is eigenlijk.

Het instappen gaat ook vlot en als we in het vliegtuig zijn, blijkt dat bij lange na niet vol te zitten. De rij voor ons wel, een moeder met 2 kinderen, maar daar hebben we weinig last van. Het meisje (2 turven hoog) zet 1 keer haar stoel naar achteren, waardoor Will klem zit, maar zodra hij vraagt aan de moeder of de leuning terug kan, doet die dat ook gelijk. Er zit deze keer niemand naast mij, dus ik kan bij het raam gaan zitten, waardoor de stoel tussen ons in leeg is en we dus allebei wat meer ruimte hebben. Ideaal. Helaas lukt het ons niet om te slapen, maar ik kijk 2 films, luister wat muziek en doe een spelletje en zo vliegen 😊 de 9 ½ uur voorbij.

We zijn op 10 januari een kwartier voor geplande aankomsttijd weer op Schiphol, waar we even moeten wachten in de rij voor de paspoortcontrole. Uiteindelijk mogen mensen met een EU-paspoort en ouder dan 16 door. “Zijn jullie dat allemaal?!” vraagt de medewerkster nog eens een keer, terwijl ze naar Arwen kijkt 😊. Jazeker, dat ze klein van stuk is, wil niet zeggen dat ze jong is ook! We kunnen nu door de selfservice, wat mooi vlot gaat en dan door naar de bagageband, die al helemaal vol ligt met koffers die er maar op blijven liggen, terwijl die van ons er nog lang niet zijn. Ook dat duurt even, maar uiteindelijk kunnen we naar de bus die ons naar P3 brengt, waar we een uur na aankomst van het vliegtuig in de Dacia stappen, die na 3 weken stilstaan natuurlijk gelijk start 😊. Onderweg even tanken (dúúr man! 1 euro en 2 cent per liter! Dat hebben we niet gemist hoor) en dan naar Scheemda, Arwen thuisbrengen. Daarna door naar de Aldi, even een paar pizza’s halen, want als we om 6 uur thuiskomen heb ik echt geen zin meer om te koken. Dat blijkt ook niet te hoeven, want als we thuiskomen, zijn Aalke en Janco er, en heeft Aalke een grote pan soep gemaakt, dus we kunnen zo aanschuiven (nou ja, nadat we de honden en de katten allemaal uitgebreid gedag hebben gezegd natuurlijk) in een warm huis! Zo lief!

En dan is het klaar met de reis. De vakantie gaat nog even verder deze week, dus ik kan op het gemak de inhoud van 4 koffers wassen (bleh) en de kerstspullen opruimen 😊. En me voorbereiden op mijn verjaardag, want die is ook alweer bijna 😉.

Het was weer een geweldige vakantie! Bedankt allemaal voor het meelezen en meegenieten Xxx