27 december, dag 1

De dag begon goed vandaag. Voor de wekker (die stond om 05.00 uur) wakker, douchen, aankleden, broodjes smeren, nog 1x alles checken en hup, de auto in. Sebastian en Arwen brachten ons naar Groningen, dus geen zorgen om overstappen. De trein vertrok ook stipt op tijd en na een persoonlijke omroep van de machinist, die de familie Valentijn een goeie vlucht en fijne vakantie wenste 😊, stonden we ook stipt op tijd op Schiphol. Robert en Carlies waren er al, dus gelijk door naar de incheckbalies. Daar stonden geen lange rijen (zul je altijd zien, als je extra vroeg vertrekt, hoef je nooit te wachten, zei ik nog), dus vrij snel aan de beurt. Er waren wat vraagtekens en telefoontjes bij het inchecken van Robert en Carlies, omdat de vluchten een paar keer veranderd waren door de maatschappij, maar uiteindelijk was dat best vlot gelukt. En toen moesten wij... Nog meer vraagtekens en telefoontjes en vervolgens bleek dat Cheap Tickets, waar we de vluchten geboekt hadden, geen nieuw ticket hadden aangemaakt voor ons. Wel voor Robert en Carlies, maar die van ons waren ze blijkbaar vergeten. Lekker dan. Daar moesten we maar even voor bellen, want dat kon Air Canada niet regelen. Dus. Robert en ik aan het zoeken gegaan naar een telefoonnummer, nergens te vinden, alles moet per mail, app of Messenger. Alles geprobeerd, geen reactie. Ik vond een nummer in België, dat geprobeerd, “momenteel niet bereikbaar”. Op een gegeven moment kreeg Robert mail, met hetzelfde ticketnummer dat we al hadden… Weer terug naar de incheckbalie, of het oude, oorspronkelijke nummer dan misschien werkte? Nee, ook niet. Een 3e dame van Air Canada zei dat er een balie was van Cheap Tickets, dus wij daar naartoe. Was niet van Cheap Tickets, hij verkocht  tickets… Hm. Eerst overleggen met Will. Weer terug naar de incheckbalie, overleg gepleegd (inmiddels was het al bijna half 11 en de geboekte vlucht ging om 11.55 uur). Ik moet eerlijk toegeven, ik had de moed opgegeven voor deze vakantie, wat een ellende steeds. Toch besloten dit maar te doen, en dan na de vakantie geld terug zien te krijgen van Cheap Tickets. Dus als een gek 2 nieuwe tickets gekocht, van United Airlines nu, en naar de incheckbalie. Robert en Carlies gingen vast door de paspoortcontrole, zodat zij in ieder geval hun vlucht konden halen. Het inchecken ging nu gelukkig soepel, maar toen moesten we nog door de poortjes, tassen, jassen, riemen en inhoud van broekzakken in de bakjes en zelf door de scan. Bij Will zagen ze wat op zijn heup en dat terwijl hij nog niet eens geopereerd is!!! Gefouilleerd dus, maar niks te vinden, behalve een metalen knoop op een broekzak. Vervolgens moest zijn tas ook open, dus ook dat duurde weer langer. Toen in de rij voor de paspoortcontrole, het was inmiddels 11.05 uur en we moesten om 11.10 uur bij de gate zijn, want we moesten met een bus naar het vliegtuig. Het is maar goed dat we genoeg paracetamol bij ons hebben, want we moesten een aardig eind lopen en Will kon al bijna niet meer staan van de pijn ☹ Affijn, bij de gate aangekomen stond er nog een lange rij, dus voor niks hard gelopen. Nou ja, nu kon ik wel eindelijk naar het toilet, want ik moest al plassen toen we op Schiphol aankwamen tegen 9 uur, dus de nood was hoog! De rij ging gelukkig best vlot, maar toen moesten we eerst weer naar de balie, voor een stoelnummer, want dat kon er lastminute niet meer bij tijdens het inchecken. Gelukkig hoefden we daarna niet meer terug naar de rij, maar was het gelijk geregeld, dus hup, de bus in en naar het vliegtuig. En daar zitten we nu in, hoog en droog. Ondanks de late aanschaf en incheck hebben we wel 2 plaatsen naast elkaar; het is een Boeing 767, 2-3-2, wij zitten in het midden, dus op de 3 stoelen, en de 3e is leeg, dus we hebben de ruimte. Ook extra beenruimte, dus Will kan eindelijk een beetje ontspannen. We hebben net al een maaltijd gekregen en wat te drinken, en dat was heerlijk. Will zit nu de laatste James Bond te kijken en ik dacht, eerst dit maar even allemaal opschrijven, dan zijn we klaar met de stress van vóór de vakantie en kunnen we eindelijk echt genieten! We vliegen nu overigens via Washington i.p.v. via Toronto en we hebben een langere overstap, dus zijn om 01.00 uur plaatselijke tijd pas in Fort Lauderdale i.p.v. om 21.00 uur. Ik verzucht het al weken: Als we eerst maar op die boot zitten!!!!! We komen gelukkig steeds dichterbij….

Inmiddels zijn we in Washington, nou ja, op het vliegveld dan, Dulles, en de vlucht hierheen ging helemaal prima. We gingen wel wat vertraagd weg, na ons moest er nog een bus komen, dus we waren niet eens de laatsten 😊, maar hé, als je 7 uur overstaptijd hebt, maakt wat vertraging ook niet uit natuurlijk. Gezien de ervaringen die ik met Australië binnen komen heb, en de verhalen over de zeer strenge Amerikanen, hadden we de verwachting dat het wel even zou duren voor we hier binnen waren. Niks is minder waar. De douane was grondig (er werd een foto van het gezicht gemaakt die met die in het paspoort werd vergeleken en alle vingers moesten op de scan), maar snel, en de koffers stonden al naast de band te wachten op ons, waarna we die 30 meter verderop op de transferband konden zetten en zelf konden doorlopen om tassen, jassen, schoenen etc. te laten scannen. Daarna op het gemak langs alle gates, winkeltjes en eettentjes gelopen, heerlijke pizza op bij de Pizza hut en nu wachten bij de gate tot we weg kunnen. Tegen de tijd dat we in Fort Lauderdale zijn is het morgen, dus dat valt onder dag 2 😊. We hebben in ieder geval eindelijk het vakantiegevoel een beetje te pakken!