22 december 2022, dag 3

Na een korte nacht (het is echt gehorig en er komen heel wat mensen laat thuis, gecombineerd met een bed dat voor mijn rug niet echt fijn is, waardoor ik op een gegeven moment echt niet meer weet hoe ik moet gaan liggen van de pijn) zijn we om half 8 kant en klaar om te vertrekken. We hebben echter pas om 10.00 uur met de kinderen afgesproken, dus we besluiten om even naar de Dunkin’ Donuts te wandelen, die vlakbij moet zijn. Will zoekt het precieze adres op met Google Maps, tenminste, dat probeert hij. Op 9 km is de dichtstbijzijnde… Hm. Dat is niet degene die wij bedoelen. Op Donuts zoeken dan maar. Kijk! Daar komt Happy Donuts tevoorschijn 😊. Op een halve mijl, dus dat is vlakbij. Heen zeker, want dat gaat heuvelaf. We komen langs verschillende daklozen, waarvan er eentje ons heel vriendelijk goedemorgen wenst. Will geeft hem het handjevol munten dat hij nog in zijn broekzak heeft, waar de man blij mee is. Kan hij weer een warme kop koffie halen.

We komen in een klein, onooglijk winkeltje, met een Vietnamese dame en heer achter de balie. Ik bestel 5 donuts met chocola en 5 met suiker, waarop de man mij erop attendeert dat een dozijn net zoveel kost en ik er dus net zo goed 2 extra kan nemen. Wat we dan natuurlijk doen 😊. De weg terug is een stuk zwaarder, heuvelop, manmanman, ik voel de spieren in mijn kuiten en scheenbenen!!! Pfff. Afzien, en dat in de vakantie. Het moesniemagge!

Terug in het hotel zoek ik nog even verder naar andere hotels voor na de cruise en we besluiten een ander hotel te boeken dan dit. Vandaag is de laatste dag dat ik dit kosteloos kan annuleren, dus dat komt goed uit. Hopelijk ligt het bed daar lekkerder en is het minder gehorig!

Als ik in de app meld dat we donuts hebben, blijkt dat de kinderen ook al wakker zijn. Sebastian en Arwen komen gelijk naar beneden, die lusten wel wat, Fleur blijft lekker nog even liggen, beetje luieren. We spreken om kwart voor 10 beneden af, eerder heeft geen zin, want we mogen toch niet eerder dan 11 uur inschepen. We hebben dan ook besloten dat we gaan lopen, ondanks de koffers. Die hebben tenslotte allemaal wieltjes, we hebben de tijd en het is heuvelaf! De wandeling gaat prima, we doen er iets meer dan een half uur over en zijn kwart voor 11 bij de boot. We kunnen de koffers al afgeven en gelijk doorlopen naar binnen, waar we kunnen inchecken. Dat gaat ook allemaal voorspoedig, waarna we de medaillons op kunnen halen. Eigenlijk zouden we daarna nog even moeten wachten tot de Platina en Elite groepen aan boord zijn (die hebben heel veel cruisedagen en mogen daarom eerder inschepen; wij doen hard ons best om daar ook bij te komen 😉 ), maar die gaan zo snel, dat we voordat we bij de wachtruimte zijn alweer om kunnen keren en aan boord mogen. Om 11.20 uur zitten we aan kop warme chocomel met slagroom op de boot!

Na dit eerste drankje gaan we op zoek naar onze hutten. Eerst die van Fleur, want die zit 4 dekken lager dan wij en is alleen. We kijken het verplichte security-filmpje en bewonderen de hut, waarna we naar die van Sebastian en Arwen gaan. Die moet even “verbouwd”, want de bedden staan apart, hahaha! Ondertussen gaan wij naar onze hut, die op dezelfde plek zit als die van vorig jaar, alleen een dek lager. En op een ander schip, maar de indeling is zo goed als hetzelfde, in ieder geval wat de hutten betreft. Als we op het balkon staan, is het alsof we niet weg zijn geweest! Heerlijk….

Wanneer Arwen en Sebastian er ook zijn en even het balkon bekeken hebben (“véél te hoog!” volgens Arwen) gaan we ons eerst netjes melden bij de Musterstations (voor de security) en daarna naar het buffetrestaurant. Het is weer hartstikke uitgebreid en het personeel weer allemaal net zo vriendelijk… Geweldig. Vanaf nu worden we gewoon weer 2 weken in de watten gelegd, zo decadent! En zo lekker! 😊 We eten allemaal lekker en gaan daarna een rondje schip doen. Buiten is het nog best fris, dus als we een pingpongtafel tegenkomen gaan Will en Sebastian even een balletje slaan. Grote lol natuurlijk en ze warmen gelijk even op. Ik heb het ook koud, dus ik mag ook even. Wat zijn ze toch lief hè?! Will is ondertussen zulke capriolen aan het uithalen, dat ik geen bal raak sla en het bijna in mijn broek doe van het lachen (en de kou), dus we besluiten weer naar binnen te gaan. Voordat we daar zijn, komen we langs de Swirls… Even een Estertje doen dus maar, ondanks de kou, haha. Als dat op is gaan we even naar de hutten, kijken of de bagage er al is en opfrissen. Om kwart voor 5 spreken we af op het zwembaddek, zodat we straks als we onder de Golden Gate doorvaren, goed zicht hebben.

De koffers zijn er pas vlak voor we naar boven gaan, dus we kleden ons nog niet om. Vanavond eten we toch in het buffet hebben we al afgesproken. Op de bovenste dekken hebben zich al veel mensen verzameld, ondanks de kou. Er loopt personeel rond om dekens uit te delen aan de mensen die het echt heel koud hebben, maar die slaan we af. Het valt nog wel mee, denken we. Later spijt natuurlijk, maar ja, eigen schuld, kippenvel! Of zoiets ;-) Wanneer we wegvaren van de kade, horen we het ons inmiddels vertrouwde deuntje van de Love Boat: Princess Cruises, we zijn weer aan boord hoor! Héérlijk! Het uitzicht op de stad is prachtig, hoe verder we het water op gaan, hoe beter je kunt zien hoe groot San Francisco eigenlijk is, zo op al die heuvels. Schitterend! De Golden Gate Bridge komt steeds dichterbij en het lijkt er echt op dat we niet passen... Maar het past, natuurlijk, precies. Wanneer we onder de brug doorvaren toetert het Love Boat Theme nog een keer, dus de mensen die daar naar ons stonden te zwaaien hebben nu waarschijnlijk een lichte gehoorbeschadiging, maar dat mag de pret niet drukken, iedereen zwaait en geniet. We zijn begonnen aan onze cruise.

Inmiddels hangen onze vingers zowat dood aan onze handen, dus we gaan, net als bijna iedereen, gauw naar binnen. We hebben wel weer trek ook. We eten weer heerlijk in het buffetrestaurant, waar weer veel te veel keus is. Na het eten even terug naar de hutten, koffers uitpakken en kaarten ophalen, want Fleur wil een spelletje doen. Na een potje valt Arwen bijna in slaap, die Sebastian en zij gaan terug naar hun hut en wij doen met zijn drietjes nog een potje. Daarna even langs de winkeltjes, waar Fleur een Stanley knuffel (de enige echte Princess-beer) koopt en dan lopen we door naar het theater, waar 2 vocalisten komen optreden. De eerste is een man, die de helft schitterend zingt maar de andere helft, laten we zeggen, niet echt de juiste toon weet te treffen, vanavond in ieder geval niet. Na hem komt een prachtige jonge vrouw, een sopraan, en die kan me daar een partij mooi zingen! Geweldig. Ze doet ook een duet uit de Phantom of the Opera met de zanger, en dat klinkt echt geweldig, ook van zijn kant. We genieten. 

Na de show is Fleur ook aan haar bed toe, dus Will en ik eindigen de dag samen op the Piazza, waar een band speelt, met wat oude rockers erin. Ik moet er zelf om lachen hoe ik het ene moment van een paar schitterende operanummers geniet en het volgende moment van een heerlijke elektrische gitaarsolo. Om half 12 houden wij het ook voor gezien en gaan we ook naar bed. De eerste dag van de cruise is een feit.